ഞാൻ ഒരു വലിയ തെറ്റു ചെയ്തു...
ഇത്തിരി വലുത് തന്നെ....
അതിന്റെ നീരാളിപ്പിടുത്തം ഇപ്പോഴും നെഞ്ചിൻ കൂടിലുണ്ട്...
കാലം മായ്ക്കാതെ തന്നെ...
ഒരുതെറ്റിന്റെ വേദനയറിയുന്നത് കാലങ്ങൾക്ക് ശേഷമാകും എന്നൊരു തിരിച്ചരിവും കിട്ടി..
ഒരുപാട് ചിന്തിച്ച് എടുത്ത തീരുമാനമായിരുന്നു ആ തെറ്റിനു പിന്നിൽ..
എന്നിട്ടും തെറ്റ് തെറ്റായി തന്നെ നിലകൊണ്ടു...
അല്ലെങ്കിൽ ഒരു ശരികേട് എങ്ങിനെ ഒരു വലിയ തെറ്റായി ഭവിക്കാം എന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞു...
തെറ്റ് എന്താ എന്നല്ലെ..?
അതിലേക്കാ പോകുന്നത്...
5 വർഷത്തെ പ്രവാസജീവിതത്തിനു ശേഷമാ ഞാൻ നാട്ടിൽ പോയത്..
ഒരു ശരാശരി മലയാളിയുടെ കെട്ടും മട്ടും ആ പോക്കിനും ഉണ്ടായിരുന്നു...
പെട്ടിയേക്കാൾ ഭാരം, കരുതിവെച്ച വൈവാഹിക സ്വപ്നത്തിനും ഉണ്ടായിരുന്നെന്നും പറയാം..!!
ഒരു ശരാശരി മലയാളിയുടെ കെട്ടും മട്ടും ആ പോക്കിനും ഉണ്ടായിരുന്നു...
പെട്ടിയേക്കാൾ ഭാരം, കരുതിവെച്ച വൈവാഹിക സ്വപ്നത്തിനും ഉണ്ടായിരുന്നെന്നും പറയാം..!!
രണ്ടുമാസത്തെ ജീവിതം ജീവിതത്തിലെ ഏറ്റവും മനോഹരവുമായിരുന്നു....!!
ഒരിറ്റുകണ്ണുനീർ പൊടിയാതെ തന്നെയാ തിരിച്ചു ഗൾഫിലേക്ക് വന്നത്..
നല്ല മനസ്സുറപ്പാണല്ലൊ എന്ന് കണ്ടവരും സമ്മതിച്ചു തന്നു....
നല്ല മനസ്സുറപ്പാണല്ലൊ എന്ന് കണ്ടവരും സമ്മതിച്ചു തന്നു....
രണ്ടാമത്തെ വരവിലാ , നാട് എത്രമാത്രം മനോഹരമെന്നും , അത് നമുക്ക് നൽകുന്ന സുന്ദര ഛായചിത്രങ്ങളുടെ സൗന്ദര്യം
നമ്മെ എത്ര സ്വാധീനിക്കുന്നു എന്നുമുള്ള തിരിച്ചറിവ് നൽകിയത്...
നമ്മെ എത്ര സ്വാധീനിക്കുന്നു എന്നുമുള്ള തിരിച്ചറിവ് നൽകിയത്...
കൂടെ "രാപനിയുടെ " ചൂടിനെ കുറിച്ചുള്ള ഓർമ്മകളും ദിവസങ്ങളെ ദുഷ്കരമാക്കി..
പത്ത് ദിവസങ്ങൾ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഭാര്യ ഗർഭിണിയെന്ന അറിവ് എന്റെ സന്തോഷത്തേയും വിരഹത്തേയും തീവ്രമാക്കി...
മനസ്സ് പലപ്പോഴും അവളുടെ ചൂട് തേടി ,എന്നേയും വിട്ട് ഓർമ്മകളെ പുൽകിയലയാൻ തുടങ്ങി..
പലപ്പോഴും എന്നല്ല എല്ലായ്പ്പോഴും എന്ന് തിരുത്തി പറയേണ്ടി വരും..
അത് എന്റെ ജോലിയെ ബാധിച്ചു എന്ന് പ്രത്യേകിച്ച് പറയണ്ടല്ലൊ...!!
അതിനെ കുറിച്ചുള്ള വാദപ്രതിവാദങ്ങൾക്കിടയിൽ തന്റെ ജോലി എനിക്ക് വേണ്ട എന്നും പറഞ്ഞ് അറബിയുമായി പിരിഞ്ഞു...!!
നാട്ടിലെ ഓർമ്മകളോ , അതോ ഇരുപത്താറാം വയസ്സിന്റെ ചോരത്തിളപ്പോ എന്നെകൊണ്ട് അത് ചെയ്യിപ്പിച്ചത് എന്ന് ചോദിച്ചാൽ ഉത്തരം ഇപ്പോഴും അഞ്ജാതം...
ഭാര്യ ഗർഭിണിയാണെന്നു പറഞ്ഞുവല്ലൊ...
എട്ടാം മാസത്തിലെത്തി..
അതിന്റെ ചിലവുകൾ എന്റെ മനസ്സിനെ മഥിക്കാൻ തുടങ്ങി...!!
ഇത്രയും പറയണ്ടായിരുന്നു എന്ന് മനസ്സ് പറഞ്ഞു..
പിന്നീട് മനസ്സ് പശ്ചാതാപം പൂണ്ട് അലയാൻ തുടങ്ങി...
പ്രാർത്ഥനാമുഖരിതം മനസ്സ്..
രണ്ടാഴ്ച്ചക്ക് കുഴപ്പിമില്ലായിരുന്നു...
പക്ഷെ എറിഞ്ഞു വീഴ്ത്തിയ വിധിയെ തടുക്കാൻ എന്റെ പ്രാർത്ഥനകൾക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല..!!
പെട്ടെന്ന് ഒരു ദിവസം എന്നെ ക്യാൻസലാക്കി..
അലക്കിവെച്ച ഡ്രസ്സുകൾ ശരിക്ക് ഉണക്കാൻ പോലും ആവാത്തവിധം പേക്ക് ചെയ്ത് , ഒരു സൂട്ട്കെയ്സുമായി, പാക്കിസ്ഥാൻ വഴി ബോംബയിലേക്ക്....!!
പിന്നേയും ഒരു രാത്രിക്കു ശേഷം ബസ്സ് വഴി വീട്ടിലേക്കും..
തളിർത്തുവന്നിരുന്ന ആ ഇലകൾ വീണ്ടുകൊഴിയാൻ ആരംഭിച്ചു....!!
ഭാര്യയുടെ പ്രസവം അടുത്തു...
അതിനുമുൻപുള്ള ചില ചടങ്ങുകൾ...
ശുശ്രൂഷക്ക് നിൽക്കുന്ന ആളെ റെഡിയാക്കൽ..!!
എല്ലാം ചിലവുതന്നെ...!!
കൈത്തൊഴിലുകൾ ഒന്നും അറിയാത്തതിനാൽ ഒരു വരുമാന മാർഗവും ഇല്ല..
വാർപ്പ് പണിക്ക് പോയാലോ എന്ന് കരുതിയെങ്കിലും ഒരുതരം ജാള്യത എന്നെ അതിൽനിന്നും പിന്തിരിപ്പിച്ചു..!!
ഒരോ ഗൾഫുകാരനും മനസ്സിലേറ്റിനടക്കുന്ന ദുരഭിമാനം എന്ന് പറയാം വേണമെങ്കിൽ....
അല്ല അതു തന്നെ....!!
അങ്ങിനേയാ ഞാൻ എടപ്പാളിലെ "സൗഭാഗ്യ സാരി സെന്ററിൽ " കണക്കപിള്ളയായി ചാർജ്ജെടുത്തത്....!!
വരുമാനം ഊഹിക്കാലോ..!!
അതെങ്കിലും കിട്ടിയത് കാര്യം എന്ന് കരുതി സമാധാനിച്ചു...
ഒരുപാട് നാട്ടുനടപ്പുകൾ ഉണ്ടല്ലൊ ഈ കടിഞ്ഞൂൽ പ്രസവത്തിന്...
അവളുടെ വളകൾ വിറ്റുത്തന്നെ കാര്യങ്ങൾ നടത്തി..!!
വേറെ വഴി എനിക്കും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല...!!
എന്തിനാ ഇത്രയും പറയുന്നു എന്ന് നിങ്ങൾക്ക് തോന്നാം...!!
ഞാൻ ചെയ്ത തെറ്റിനേ മനസ്സുകൊണ്ട് ന്യായികരിക്കാനുള്ള മനസ്സിന്റെ ഒരു വിഫലശ്രമം എന്നു കരുതുക സുഹൃത്തുക്കളെ....
ഇത് പറയുന്നത് കുമ്പസാരമല്ല....
അറിഞ്ഞു ചെയ്ത തെറ്റ് വേറെ ഒരാൾ ചെയ്യരുത് എന്ന മുഖവരയോ ഉപദേഷമോ ആയി കണക്കാക്കാം..!!
അതിനുമുൻപ് സ്വയം ഒരു വിശദീകരണം എന്ന് മാത്രം...!!
പ്രസവാനന്തരം ചെയ്യുന്ന കാര്യങ്ങളിൽ ഒന്ന് ഞാൻ മനപ്പൂർവ്വം വിട്ടു....!!
പൈസയില്ല എന്നതു തന്നെ കാര്യം..!!
ആടിനേയോ പോത്തിനേയോ അറുത്ത് മാംസം ദാനം ചെയ്യുക എന്നൊരു ചടങ്ങ്..!!
അത് എന്റെ നാട്ടിൽ അത്ര സജീവമല്ലെങ്കിലും തിരൂർ ഭാഗത്ത് അത് ഒഴിച്ചുകൂടാൻ പറ്റാത്തത് ആയതിനാൽ ചെറിയ ഒരു മുറുമുറുപ്പ് അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു...!!
അത് എന്റേയും തൊലിഉരിച്ച പോലെയായി.....!!
അതുവരെ ചെയ്തതെല്ലാം പാഴാകുന്ന കാഴ്ചയായിരുന്നു പിന്നീട് ....
അറബിയോട് മല്ലിട്ട ആ ദിനത്തോടും നിമിഷത്തോടും വല്ലാത്ത പകയോടെ എന്തൊക്കെയോ പുലമ്പികൊണ്ടിരുന്നു..!!
എകദേശം തൊണ്ണൂറ് ആയപ്പോഴേക്കും ഭര്യ വീണ്ടും ഗർഭിണിയായി....
എല്ലാം കൂടെ തലക്ക് ഭ്രാന്ത് പിടിച്ചിരുന്ന ഞാൻ ഒരു തീരുമാനത്തിൽ എത്താൻ കഴിയാതെ വീട്ടിൽ ചർച്ച ചെയ്തു...!!
എല്ലാവരുടേയും അഭിപ്രായം ഉടനെ ഒരു കുഞ്ഞു വേണ്ടിയിരുന്നില്ല എന്നാ...
സാമ്പത്തിക ബാധ്യതയാൽ ഉഴുതുമറിക്കപെട്ട ഞാനും മറുത്തൊന്നും പറഞ്ഞില്ല...
അല്ല....!!
എന്റെ തീരുമാനവും അതായിരുന്നു...!!
താലികെട്ടിയ പെണ്ണ് പലപ്പോഴും അഭിപ്രായം പറയാൻ കഴിയാതെ നിശ്ശബ്തയാകും എന്നത് സത്യമായിരുന്നു....
അല്ലെങ്കിലും മൂക്കത്താണല്ലൊ എന്റെ ശുണ്ഠി.....!!!
പേടികൊണ്ട് തന്നെയാകണം അവൾ തീരുമാനത്തിനു വഴങ്ങി...!!
അങ്ങിനെ മരുന്ന് കഴിച്ച് ആ ഭ്രൂണത്തെ നശിപ്പിച്ചു...
ചിലവ് ഇത്തിരി മരുന്നിന്റെ പൈസമാത്രം...
അന്ന് ഡിപ്പോസിറ്റ് ചെയ്ത പാപത്തിന്റെ പലിശ ഇന്നും മുടങ്ങാതെ ഞങ്ങൾ ഇരുവരും വാങ്ങുന്നുണ്ട്....!!
അന്ന് മുടക്കിയതിനേക്കാൾ ആയിരം മടങ്ങ് പിന്നേയും ചിലവഴിച്ചു...
പാപ പരിഹാരത്തിനായല്ല...
ഒരിക്കൽ കൂടി ഒരു കുഞ്ഞിക്കാലുകാണുവാൻ.....
"എല്ലാവർക്കും കളിക്കാൻ അനിയനോ അനിയത്തിയോ ഉണ്ട് "
" എന്തേ എനിക്കുമാത്രം ആരുമില്ലാതെ പോയി " എന്ന മകളുടെ ചോദ്യത്തിനുത്തരം തേടി....
അടിയുറച്ച മതവിശ്വാസിയായ എന്റെ പ്രിയ പത്നി വ്യാഴാച്ചകളിൽ രാത്രി രണ്ട് മണിക്കെഴുനേറ്റ് " തഹ്ജൂദ്" നിസ്ക്കാരം നടത്തി പ്രാർത്ഥിക്കുന്നത് കാണുമ്പോൾ....
അവളുമൊത്തുള്ള യാത്രയിൽ, സഹയാത്രികരുടെ ചെറിയ കുഞ്ഞുങ്ങൾ എന്തോ ഇവളെ കാണുമ്പോൾ മെല്ലെ പാല്പുഞ്ചിരി പൊഴിക്കുന്നു....!!
അത് കാണുമ്പോൾ അവൾ പറയും .. " ഇക്കാ ദേ ആ കുട്ടി എന്നെ നോക്കിചിരിക്കുന്നു ".....!!
"നമുക്കും ഒരു കുട്ടികൂടിയുണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ .."...!! എന്ന് ചിലപ്പോൾ പരിതപിക്കും....
"നമ്മുടെ കാലശേഷം നമ്മുടെ മകൾക്ക് ആരും ഒരു കൈസഹായമായി ഇല്ലല്ലൊ ..",, എന്ന് സങ്കടപ്പെടും...!!
ചിലപ്പോൾ അവൾ സ്വയം ആശ്വസികാൻ എന്നവണ്ണം പറയും
" ഞാൻ തെറ്റുകാരിയല്ല.. നിങ്ങളുടെ വാക്ക് അനുസരിച്ചു എന്നേ ഉള്ളൂ "...!!
" ഞാൻ തെറ്റുകാരിയല്ല.. നിങ്ങളുടെ വാക്ക് അനുസരിച്ചു എന്നേ ഉള്ളൂ "...!!
ഭർത്താവിനെ അനുസരിക്കുക എന്നത് എന്റെ കടമയായിരുന്നു എന്ന്...!!
എനിക്കെന്തു പറയാൻ കഴിയും..?
അല്ലെങ്കിലും കൊഴിഞ്ഞു വീണ ഇലകൾക്ക് അസ്ഥിത്വം തെളിയിക്കാൻ ആവില്ലല്ലൊ....!!
അതിനുപിന്നെ കാറ്റിന്റെ ഗതിയനുസരിച്ച് നീങ്ങുക എന്ന ധർമ്മം മാത്രം...
അതിനാൽ മനസ്സുകൊണ്ട് ആ പാപം ഞാൻ ഏറ്റെടുത്തു....
എനിക്ക് എന്റെ മകളെ പ്രാണൻ ആണെന്ന് മുൻപേ പറഞ്ഞുവല്ലോ.....!!
അവളുടെ കളിയും ചിരിയുമാ മാനസ്സികമായി തകർന്ന എനിക്ക് പിൻബലമായത്....
ഗൾഫിൽ നിന്നുമുള്ള തിരിച്ചു വരവ്..
പ്രാരാപ്തം....
വാടക വീട്ടിലേക്കുള്ള മാറ്റം...!!
വാടക വീട്ടിലേക്കുള്ള മാറ്റം...!!
അതിലുപരി നല്ലൊരു വരുമാന മാർഗ്ഗം തേടിപ്പിടിക്കാൻ കഴിയാത്ത എന്റെ കഴിവുകേടും...,!!
പിന്നേയും പ്രവാസ ജീവിതം തുടങ്ങി...
അതിനിടക്ക് ജയറാമിന്റെ "കാണാകണ്മണി " യെന്ന ഫിലിം ഇറങ്ങിയത്..!!
അതു കണ്ടപ്പോൾ അതേ പോലെ ഒരു ജീവൻ ഞങ്ങൾക്കും ചുറ്റും നടക്കുന്നുണ്ടാകുമോ എന്നും തോന്നി തുടങ്ങി...!!
ഇതിനെ കുറിച്ച് ഭാര്യയോട് പറഞ്ഞുമില്ല..
പിന്നീട് എപ്പോഴോ ഈ സിനിമ ടിവിയിൽ വന്നപ്പോൾ അവൾ എനിക്കു വിളിച്ചിരുന്നു....!!
ശബ്ദം ഇടറിയിരുന്നു അവളുടെ വാക്കുകൾക്ക്....!!.
"ഉരുവിട്ട വാക്കുകളേക്കാൾ എന്റെ കാതിൽ പതിച്ചത് അവളുടെ തേങ്ങൽ ആയിരുന്നു....!!
ഒന്നു ചേർത്തുപിടിച്ച് മുർദ്ധാവിൽ ഒരു ചുംബനം കൊടുക്കാൻ കഴിയാത്ത ഒരു പ്രവാസിയുടെ വേദന ശരിക്കുമനുഭവിച്ചത് അന്നാ.....!!
ശരിക്കും കണ്ണ് നിറഞ്ഞതും അന്നാ.....!!
ഒരുപാട് അനുഭവങ്ങളുമായി മല്ലിട്ടതുകൊണ്ട് തന്നെ ഞാൻ അങ്ങിനെ കരയുന്ന വ്യക്തിയല്ല..
എന്നാൽ അന്ന് എനിക്കും കണ്ണുനീർ പൊടിഞ്ഞിരുന്നു.....!!
ചില തെറ്റുകൾ അങ്ങിനേയാ...!!
അത് തെറ്റായിരുന്നു എന്ന് തെളിയുന്നത് കാലങ്ങൾക്ക് ശേഷമാ..
മറ്റൊരർത്ഥത്തിൽ പറഞ്ഞാൽ കലം തെളിയിക്കുന്ന തെറ്റുകൾ എന്നുപറയാം....!!!
ഇതിനിടക്ക് എനിക്കൊരു കുഞ്ഞു പിറന്നിരുന്നുവെങ്കിൽ ആ തെറ്റ് എനിക്കൊരു ശരിയായിരുന്നു എന്ന് പറയണ്ടിവരും...!!
കാരണം പലരുമായി ഒരുപാട് ചർച്ച ചെയ്ത് എടുത്ത ഒരു തീരുമാനം ആയിരുന്നല്ലൊ...!!
അതിൽ ആരും അന്ന് ഒരു തെറ്റും കണ്ടില്ല...
അത് തെറ്റായിരുന്നു എന്ന് ബോധ്യപ്പെടുത്തിയത് കാലമല്ലെ...!!!
അത് ഇപ്പോഴും തിരുത്തപെടാനാവതെ മാറ്റിവെച്ച ചില തെറ്റുകളുടെ കൂട്ടത്തിൽ ഇപ്പോഴുമിരുന്ന് പല്ലിളിച്ചു
കാണിക്കുന്നു......!!
കാണിക്കുന്നു......!!
" എടാ വിഢീ...... നിന്റെ കണക്കുകൾക്ക് മീതെയാടാ എന്റെ ശരിയും വിധിയുമെന്ന് ".. എന്നോട് ഒരോ നിമിഷവും പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു...!!
മൂന്നുകൊല്ലത്തെ കാത്തിരിപ്പിനു ശേഷമാ ഇക്കുറി നാട്ടിൽ പോയത്...
ഏകദേശം പോക്ക് ഉറക്കാറായപ്പോൾ ഒരു ദിവസം അവൾ വലിയ ആവേഷത്തോടെ പറഞ്ഞു .... " ഇക്ക ഞാൻ ഇന്നലെ ഒരു സ്വപ്നം കണ്ടു.....!!
ഒരു കുഞ്ഞ്, .. തറവാട്ടിലെ വീടിന്റെ ഓടുകളിലൂടെ മുട്ടിലിഴഞ്ഞ് എന്റെ അരികിൽ വന്നു ചോദിച്ചു " ഞാൻ വന്നോട്ടെ " എന്ന്....!!
"വാരിയെടുക്കാൻ കൈകൾ നീട്ടിയപ്പോഴേക്കും ഞാൻ സ്വപ്നത്തിൽനിന്നും ഉണർന്നു ഇക്കാ.." എന്ന്....!!
ഒരു മനോഹര സ്വപ്നം പൂർത്തിയാക്കാൻ കഴിയാത്തതിലുള്ള വിഷമം ഞാൻ അവളുടെ വാക്കുകളിൽ കണ്ടു....!!
എന്റേയും ചുണ്ടുകളിൽ ഒരു പ്രതീക്ഷയുടെ പുഞ്ചിരി വിരുന്നെത്തിയിരുന്നു....!
പിന്നെ കൂടണയാനുള്ള വ്യഗ്രത ആഴത്തിൽ വേരോടി...
പലപ്പോഴും മനസ്സ് അവൾക്കും അവളുടെ സ്വപ്നങ്ങൾക്കും പിറകെയായിരുന്നു.....
കഴിഞ്ഞ പോക്കിനുവരെ എന്റെ മടിയിലും വയറ്റത്തും ഗുസ്തികൂടിയിരുന്ന മകളിൽ ഒരു പാട് മാറ്റം വരുത്തിയിരുന്നു...
വാട്ട്സ് അപ്പോ സ്കൈപ്പിയോ അവർക്ക് ഉപയോഗികാൻ അറിയില്ല എന്നതിനാൽ അതുവരേയും എന്റെ മനസ്സിലുള്ള മകളുടെ ചിത്രം പത്തുവയസ്സുകാരിയുടേതു മാത്രമായിരുന്നു....!!
കണ്ടപ്പോൾ മനസ്സിലായി ഒരുപാട് വളർന്നു എന്ന്...!!
കുട്ടികളുടെ സഹജമായ കുസൃതിയുമായി അവൾ എന്നോട് കളിക്കാനും അടികൂടാനും വന്നപ്പോൾ ഭാര്യയുടെ ഒരു വാക്ക് ഇത്തിരി വിഷമം ചൊരിഞ്ഞു....
"മോളെ "....!! "മോള് വലുതായിരിക്കുന്നു.."..!!
"പത്ത് വയസ്സുകഴിഞ്ഞാൽ ഉപ്പനോട് പോലും ഒരകലം വേണം ". എന്ന്....!!
അവളെ കുറ്റം പറയാൻ കഴിയില്ലല്ലൊ....!!
ഒരു ഉമ്മയുടെ വേവലാതി അവളുടെ വാക്കിൽ നമുക്കും കാണാം..
അത് ശരിയെന്ന് തോന്നിക്കുന്ന കഥകൾ നമുക്ക് ചുറ്റിലും പലയാവർത്തി ഉയർന്നതാണല്ലോ....!!
അപ്പോൾ "അവളും അവളുടെ ശരിയുമാണ്" ശരിയെന്ന് എനിക്കും തോന്നി....!!
പിന്നേയും , ഇതോർമ്മയില്ലാതെ മകൾ കുസൃതിയുമായി വരുമ്പോൾ പിന്നേയും ഭാര്യയുടെ സ്വരം അടുക്കളയിൽ നിന്നുയരും.....!!
അപ്പോൾ മകൾ പറഞ്ഞ വാക്കുകളാ പിന്നേയും മുറിവേൽപ്പിച്ചത്....!!
" എന്തൊരു കഷ്ടാ പടച്ചോനെ ഇത്... "..!!
..
" പണ്ടാറം ....വെലുതാവണ്ടിയിരുന്നില്ല.."..!!
..
" പണ്ടാറം ....വെലുതാവണ്ടിയിരുന്നില്ല.."..!!
"പുറത്ത് പോയി കളിക്കാൻ നോക്കിയാൽ പറയും നീ വല്ല്യ കുട്ട്യാ എന്ന്.."
നിങ്ങളോട് വല്ല തമാശയും പറഞ്ഞാൽ ഉപദേശവുമായി വരും...
"ദേ....!! ഇപ്പോൾ ഉപ്പയോടും അടുകാൻ വയ്യ.."..!
കൂടെ കളിക്കാൻ ഒരനിയത്തിയോ അനുജനോ ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ..?
" അതുമില്ല.."..!!
"ഇതെന്താ ജയിലാ " എന്ന്....!!
ഉമ്മയുടെ വ്യഥ വായിച്ചറിയാൻ അവളുടെ കുഞ്ഞുമനസ്സിനു കഴിയാതെ പോയതാകാം...!!
അവിടെ ഉമ്മയുടെ വാദവും ശരിയാ...!!
മകളുടെ ചോദ്യവും ശരിയാ...!!
ഈ രണ്ടു ശരികൾക്കിടയിൽ ദുർബലനായി , ഞാൻ വെറുതെ കണ്ണുകൾ ടി വിയിലേക്ക് തിരിച്ചു....!!
ഞാൻ എന്താ മറുപടികൊടുക്കുക....!!
പിന്നേയും പ്രതീക്ഷകൾ ഉണ്ടായിരുന്നു...
കഴിഞ്ഞ അഞ്ചാം തിയ്യതി അതും നഷ്റ്റപ്പെട്ടു....!!!
വീണ്ടും വീണ്ടും പരീക്ഷയെഴുതിയിട്ടും തോൽക്കാൻ വിധിക്കപ്പെട്ട വിദ്യാർത്ഥിയായി ഞാനും......!!
കഥയോ കവിതയോ എന്റെ കൈക്ക് വഴങ്ങുമെന്ന് എനിക്കിതുവരേയും വിശ്വാസമില്ല....
അതുകൊണ്ട് തന്നെ വേരുമൊരു കഥപറച്ചിലായി കരുതുക.....
എന്തുകൊണ്ടെന്നാൽ.....??
ഇതേ തെറ്റുകൾ പലരും ചെയ്തുവരുന്നു...
മെച്ചപ്പെട്ട ജീവിത സഹചര്യമോ ഉന്നത വിദ്യാഭ്യാസ പൂർത്തീകരണത്തിനോ വേണ്ടി പലരും ഇപ്പോഴും ഇതേ വഴിയിലൂടെ സഞ്ചരിക്കുന്നു...
ചിലർ വിവാഹേതര ബന്ധങ്ങൾ കൊണ്ടോ വിവാഹ പൂർവ്വ ബന്ധങ്ങൾ കൊണ്ടോ അപമാനഭാരം ഇങ്ങനെ ഒഴിവാക്കുന്നു..
അതിനു ഏറ്റവും നല്ല മാർഗം ആവശ്യമായ മുൻ കരുതൽ എടുകുക എന്നതാ...
ഒരിക്കലും ഈ വഴി തിരഞ്ഞെടുക്കാതിരിക്കുക....
ഒന്ന് ചീഞ്ഞാലെ മറ്റൊന്നിനു വളമാകു എന്നതിനാൽ ശരിയായ തീരുമാനത്തിലെത്താൻ ഈ കുറിപ്പുകൾ നിങ്ങൾക്ക്
സഹായകം ആകട്ടെ.....
സഹായകം ആകട്ടെ.....
നിങ്ങൾ ഇതു വായിക്കണം എന്ന ഉദ്ദേശത്തിൽ തന്നെ പല ഗ്രൂപിലും ഇത് ഞാൻ ഇടും..
അത് ഒരു ബോറായി എന്നു തോന്നുന്നവരോട് ഞാൻ ക്ഷമ ചോദിക്കുന്നു......
അത് ഒരു ബോറായി എന്നു തോന്നുന്നവരോട് ഞാൻ ക്ഷമ ചോദിക്കുന്നു......
"പെരുവഴിയിലെ ചില കരിയലകളിൽ ഒന്നായ നിങ്ങളുടെ ഗഫൂർ കാ ദോസ്ത്......
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ